Nauczyciel matematyki, społecznik, członek m.in. Stowarzyszenia Miłośników Urli i Towarzystwa Opery Narodowej. Po 1915 (do 1918 roku) zarządzający Instytutem Głuchoniemych i Ociemniałych, monografista muzeum. Współtwórca Wystawy pamiątek Instytutu, pomocy naukowych i wyrobów (1917), zorganizowanej przez Instytut.
Prace autorstwa Aleksandra Manczarskiego poświęcone Instytutowi:
Manczarski Aleksander, 1917, O Instytucie Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie, Polska Macierz Szkolna, nr 20 [?]
Manczarski Aleksander, 1924-197, Rys historyczny Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie od roku 1817-1917, Kwartalnik Stowarzyszenia Nauczycieli Szkół dla Głuchoniemych i Niewidomych w Polsce, [?]
Manczarski Aleksander, 1927, Rys historyczny Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie od roku 1817-1917, Kwartalnik Stowarzyszenia Nauczycieli Szkół dla Głuchoniemych i Niewidomych w Polsce, r. 4, nr1
Manczarski Aleksander, 1929, Rys historyczny Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie od roku 1817 do 1917, Warszawa: [s.n.]
Więcej na temat Aleksandra Manczarskiego zob.:
Wojciech Zawadzki, MANCZARSKI Aleksander Stefan (1896-1984) nauczyciel, Przedborski Słownik Biograficzny
repr. fotografii z: MANCZARSKI Aleksander Stefan (1896-1984) nauczyciel
[ato]
