W 1910 roku na łamach czasopisma „Słowo”, w dziale Echa Warszawskie opublikowana została informacja o projekcie muzeum varsavianistycznego, którego główną dziedziną kolekcjonerską byłyby eksponaty dotyczące porozbiorowej historii Polski. Jego pomysłodawcą był Artur Oppman (Or-Ot) (1867-1931) poeta, publicysta, varsavianista.
Zgodnie z informacją muzeum mieścić się miało w kamienicy przy ul. Kanonia 8 (d. nr hipoteczny 85), która na początku XIX wieku należała do Stanisława Staszica. Od 1806 roku w budynku tym 1806 mieściła się tu siedziba Towarzystwa Przyjaciół Nauk z biblioteką i muzeum (do czasu wzniesienia pałacu Staszica, 1823). W 1910 roku budynek został nabyty przez Artura Oppmana.
Jak podano w nocie prasowej: „Oppman zamierza przywrócić jej wygląd pierwotny i umieścić w niej cenne swe zbiory. Na zbiory te składają się obrazy, portrety, miniatury, meble, mundury i pamiątki odnoszące się do historii Warszawy, jak i do nowszych dziejów Polski, od chwili upadku Rzeczpospolitej. Zbiory te będą teraz uporządkowane i udostępnione dla wszystkich miłośników naszej przeszłości”
Nie wiadomo na ile Muzeum Artura Oppmana zostało zrealizowane. Poeta w kamienicy przyjmował wiele postaci ze świata kultury i sztuki, jak Bolesław Prus, Stefan Żeromski, Felicjan Faliński, Władysław Reymont, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Bolesław Leśmian, Antoni Lange, Wojciech Kossak, Jan Lechoń itd.
Frak mundurowy oficerski z 2 Dywizji Strzelców Pieszych Wojska Polskiego, ze zbiorów Artura Oppmana ; rysunek do publikacji: “Dominika Jeżewskiego Skarbiec Zabytków Polskich znajdujących się w prywatnych zbiorach Warszawy, malował z natury Władysław Sztolcman od r. 1909”, ze zbiorów MNW
Zob.:
- Słowo, nr 36 z 24/11.01.1910, s. 2 (Echa Warszawskie. Kronika miejska)
[tr]
