Wystawa Umeblowań stylowych, planowana była przez Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej już w 1895 roku, jednak ze względu na zbyt małe zainteresowanie wystawców konieczne stało się jej przeniesienie na kolejny rok. Zorganizowana została w ówczesnej siedzibie muzeum, korzystającym z sal Muzeum Przemysłu i Rzemiosła, przy ul. Krakowskie Przedmieście 62.
W zamyśle organizatorów, na czele których stał Mathias Bersohn, na ekspozycji reprezentowane miały być wszystkie najważniejsze style “z zakresu umeblowania i dekoracyj mieszkaniowych, przyczem każdy kierunek posiadać będzie mniej lub więcej okazów oryginalnych z danej epoki, jak i okazów naśladowczych, będących wyrazem dzisiejszego stanu na tem polu fabrykacyi. Ostatni ten dział, co prawda, wskutek pewnej oziębłości naszych fabrykantów nie będzie może tak obficie reprezentowany, jako się tego spodziewać na-leżało, miejmy atoli nadzieję, iż sprawa udziału weźmie korzystniejszy obrót i nasi fabrykanci w liczniejszym komplecie stawią się do apelu” – jak relacjonowano w “Gazecie Przemysłowo-Rzemieślniczej”.
“Każda wystawa muzealna – pisano w “Biesiadzie Literackiej” – to lekcya mniej lub więcej pouczająca i ciekawa, ale każda w rozwoju naszego ubogiego przemysłu jest szczeblem na drabinie postępu. Z wystawy umeblowań stylowych rzemieślnicy nasi także korzystają wiele, a publiczność, niewtajemniczona w cechy stylowe, spacerując po salonie, zastawionym sprzętami, nauczy się rozróżniać styl cesarstwa (Empire) od stylu Ludwika XV, ten zaś od stylu Ludwika XVI , styl rococo od gdańskiego, styl włoski odrodzenia od zakopiańskiego i t. d. Znajomość stylów artystycznych jest bardzo mało u nas rozpowszechniona, nawet podróżnicy, którzy widzieli wiele miast wielkich i setki pałaców królewskich lub magnackich, popełniają grube błędy pod tym względem”.
Z kolei w “Kurierze Warszawskim” podniesiono kwestie bardziej praktyczne: “Nie wątpiliśmy ani na chwilę, iż świeżo otwarta wystawa umeblowań i dekoracyj stylowych w gmachu Muzeum przemysłu i rolnictwa, znajdzie uznanie w szerokich kołach naszego społeczeństwa, i cieszyć się będzie powodzeniem. Przewidywania nasze ziściły się najzupełniej. Przez ubiegłe dwa dni zwiedziło wystawę około 1,500 osób”.
Komitet wystawy opracował stosowny katalog, który uzupełniał program ekspozycji. Co więcej, jak relacjonowano dalej w “Kurierze Warszawskim” “Na wczorajszym posiedzeniu komitet uchwalił wprowadzenie nowości, która niewątpliwie wpłynie bardzo dobrze na ożywienie wystawy. Oto niezależnie od okazów, jakie, celem uzupełnienia wystawy niektórych stylów, każdego dnia mogą być przyjmowane, komitet od czasu do czasu będzie zmieniał cały szereg przedmiotów, zastępując je innemi, zupełnie nowemi okazami. Tym sposobem wystawa straci charakter monotonności a przeciwnie, przez rozmaitość i bogactwo okazów zawsze zaciekawiać i przyciągać będzie publiczność. Ponieważ sporo osób przychodzi dopiero na wystawę w porze popołudniowej, komitet przeto postanowił sale Muzeum zamykać dopiero po godz. 8-ej wieczorem”.
Wystawa obejmowała kilka działów. Prezentowano m.in. tzw. “styl zakopiański”, obiekty z przełomu XVIII i XIX w. z Zamku Królewskiego, Wilanowa i Łazienek Królewskich, a także przedmioty z kolekcji prywatnych – meble, dywany, tapiserie, zegary. Ważną grupę stanowiły meble gdańskie.
Więcej na temat wystawy:
- Marian Wawrzyniecki, Wystawa umeblowań stylowych w Muzeum przemysłu, Przegląd Tygodniowy Życia Społecznego, Literatury i Sztuk Pięknych, 1896, nr 21, s. 249-251
- Wystawa umeblowań stylowych, Biesiada Literacka: Pismo literacko-polityczne illustrowane, 1896, nr 23 (1066), s.362-363
- Wystawa umeblowań stylowych , Kraj: tygodnik polityczno- społeczny, 1896 nr 21, s. 8
- Wiadomości bieżące. Wystawa ciesielska / Wystawa umeblowań stylowych, Gazeta Przemysłowo-Rzemieślnicza, 1896, nr 15, s. 117
- Wystawa umeblowań stylowych, Kurier Warszawski, 1896, nr 139, s. 2
- Katalog ilustrowany Oddziału Zakopiańskiego Wystawy Umeblowań Stylowych, Warszawa: 1896
[ato]
