Wystawa sprzętów domowych i odzieży była jedną z pierwszych ekspozycji otwartych po kilkuletniej przerwie w Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie. Otwarta w listopadzie 1886 roku ilustrować miała poziom przemysłu artystycznego w kraju nad Wisłą.
“Idąc koleją sal – pisał recenzent – zaczynamy od parteru. Wystawców tu mało, 12-tu tylko, ale za to przedmioty warte dłuższego zatrzymania się, zwłaszcza szafy rzeźbione Kaczorowskiego i Königa, obuwie Hiszpańskiego, zegary Woronieckiego i olbrzymia zastawa zakładu włościańskiego w Kutnie”. Na pierwszym piętrze prezentowano fortepiany, tapety, fotografie, perfumy. Jak pisał dalej recenzent: “I teraz panuje tu sztuka, lecz sztuka stosowana do przemysłu, a więc ozdobne ślusarstwo, platerownictwo, malowanie na porcelanie i t.p., który lustra pp. Silberbergów dodają światła i perspektywy”. Na drugim piętrze wystawiono przedmioty gospodarstwa domowego i galanterii wykonane przez kobiety – hafty, sztuczne kiaty, roboty szydełkowe, ubrania.
Wystawie stawiano wiele zarzutów, głównie brak innowacyjności i “bazarowy” charakter i niewielkie walory edukacyjne. Do najmocniejszych stron należał udział kobiet oraz działy etnograficzne: “Na szczególną uwagę – pisał reporter Głosu – zasługują nieliczne wyroby przemysłu ludowego. Są to tkaniny i koszyki z Maciejowic i wyroby ze słomy i drzewa, wystawione przez p. S. Zawadzkiego z pod Kutna. […] Fartuchy, zapaski, wełniaki, kilimki i t.p. z Maciejowic są to najzwyczajniejsze wyroby tkactwa domowego, które do walki z produkcją fabryczną stawać nie mogą. Wyroby tego rodzaju, wtedy tylko mogłyby mieć powodzenie, gdyby piękność i oryginalność wykonania nadawały im wartość artystyczną”.
Wśród nagrodzonych znaleźli się m.in. : Fabryka warszawska wyrobów rogowych za wprowadzenie wyrobów z masy perłowej, za fortepiany: Krall i Seidler, Kerntops i syn, Julian Małecki, a także Fabryka mebli giętych “Wojciechów”, Fabryka wyrobów platerowych Juliana Frageta, Fabryka wyrobów brązowych braci Hennenbergów, Towarzystwo akcyjne zakładów przędzalnych w Zawierciu, Julian Panzer z Łodzi za wyroby z wełny, oraz R. Szewczykowski za wyroby artystyczno-ślusarskie, J. Łopieński za wyroby brązownicze, Edward Kaleciński za wyroby rytownicze, Jakub Borawski za “reparacyę” dzieł sztuki, Stanisław Hiszpański za obuwie oraz Zakład gazowy za wyroby do urządzeń gazowych.
Wystawa została otwarta 28 listopada o godz. 10, z udziałem Jenerał-gubernatora, wystawców i przedstawicielami władz. W pierwszym dniu ekspozycję zwiedziło 1 500 osób. Wystawa miała charakter handlowy, a “sprzedaż szła też żwawo”. Wystawa została zamknięta w styczniu 1887 roku.
Więcej na temat wystawy zob. m.in.:
Katalog wystawy odzieży i potrzeb mieszkalnych w Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie : odbytej w listopadzie i grudniu 1886 r., Magazyn Druków Ulotnych DŻS XIXA 2a Cim
Otwarcie Wystawy w Muzeum, “Kurier Warszawski”, 1886, nr 329, s. 1-2
Wystawa w Muzeum I, “Kurier Warszawski”, 1886, nr 330, s. 2-3
Wystawa w Muzeum II, “Kurier Warszawski”, 1886, nr 332b, s. 1-2
Zieleziński Henryk, Wystawa przemysłowa odzieży i sprzętów w gmachu własnym Muzeum Przemysłu i Rolnictwa Gazeta Przemysłowo-Rzemieślnicza, 1886, r. 3, nr 48-51
Z wystawy Warszawskiej, Kraj, 1887, nr 2, s. 16
Wystawa odzieży i sprzętów, Głos, 1886, nr 10, s. 151
Z.H., Nowy Przemysł. Echa z wystawy, Głos, 1886, nr 12, s. 182-183
Ilnicka Marya Wystawa w Muzeum przemysłowem Bluszcz. Pismo tygodniowe illustrowane dla kobiet, 1886, r. 22, nr 49, s. 386-387
Ilnicka Marya Wystawa w Muzeum przemysłowem Bluszcz. Pismo tygodniowe illustrowane dla kobiet, 1886, r. 22, nr 50, s. 393-394
Na ilustracji:Warszawa. Muzeum Przemysłu i Rolnictwa, widok gmachu przy Krakowskim Przedmieściu 66, fot. 1905, ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie
[ato]
