Wystawa Sztuki Współczesnej we Lwowie (1913) została zorganizowana z inicjatywy Towarzystwa Dziennikarzy polskich oraz lwowskiego Towarzystwa Przyjaciół sztuk pięknych. Jej celem było „zadzierzgnąć niejako silniejszy węzeł między sztuką polską i polską prasą, na korzyść tej pierwszej, która coraz większy rozgłos zdobywa sobie zagranicą, zyskuje uznanie i pokup, a przez to przyczynia się bardzo skutecznie do popularyzowania wysokiej kultury naszej na zewnątrz – u nas jednak jeszcze w kraju za mało jest znana, za mało jeszcze stosunkowo poświęca się jej miejsca”.
Idea organizacji wystawy spotkała się z zainteresowaniem środowiska artystycznego, „zgromadzono pokaźną ilość dzieł wartościowych starszych i młodszych artystów, między nimi takich, którzy dotychczas albo wcale nie występowali we Lwowie lub też występowali już dawno” – jak pisano w katalogu wystawy.
Początkowo planowano organizację ekspozycji w pomieszczeniach Towarzystwa Przyjaciół Sztuk pięknych, jednak „Mimo rozlicznych przeszkód i niepomyślnego czasu, wystawa przybrała takie rozmiary, że nie można było jej zmieścić w lokalu Tow. Przyj. sztuk pięknych. Dzięki uprzejmości wiceprezydenta miasta dr. Tadeusza Rutowskiego i jego interwencji, odstąpiło Muzeum przemysłowe jedną z sal swoich, wskutek czego dzieła dały się pomieścić stosunkowo dobrze, bez ścieśniania się i zawieszania ich na ścianach w kilka rzędów”.
Na wystawie pokazano malarstwo, rzeźby, kilimy i witraże, m.in. Teodora Axentowicza, Olgi Boznańskiej, Juliana Fałata, Vlastimila Hoffmana, Karola Homolacs, Władysława Jarockiego, Jacka Malczewskiego, Józefa Mechoffera, Tymona Niesiołowskiego, Andrzeja Pronaszki, Władysława Ślewińskiego, Tadeusza Styki, Konstantego Laszczki, kilimy z Pracowni Wandy Grott i Stowarzyszenia Kilim z Zakopanego, a także dwie prace z Zakład witrażów S.G. Żeleńskiego.
Józef Mehoffer, Dziwny ogród 1903, ze zbiorów MNK, źródło: Wikipedia
Więcej na temat wystawy zob. m.in.
Katalog wystawy sztuki współczesnej, Lwów/ Kraków: nakł. Księgarni Gubrynowicza i Syna ; Odnito w Drukarni W. L. Anczyca, 1913
[ato]
