Dominik Witke-Jeżewski (1862-1944) urodził się w rodzinie ziemiańskiej, wykształcenie zdobył w Dreźnie i w Akademii Rolniczej w Dublanach pod Lwowem. Zainteresowanie sztuką rozwijał już w czasach młodzieńczych, dzięki wsparciu rodziców. Bez wątpienia wpływ na niego mieli także przyjaciel rodziny Alfons Sierakowski (1816-1886) oraz Wawrzyniec Benzelstjerna Engeström (1829-1910). Witke-Jeżewski swoją przygodę z kolekcjonerstwem rozpoczął już w Dreźnie, gdzie nabywał polonika – głównie książki i ryciny – znajdujące się w tamtejszych antykwariatach. W tym czasie poznał zarówno zbiory muzeów drezdeńskich, jak i ważne polskie kolekcje – Muzeum im. Mielżyńskich, zbiory gołuchowskie, instytucje w Krakowie i Lwowie.
W 1912, po przeprowadzce do Warszawy Witke-Jeżewski zaangażował się i inicjował działalność tamtejszych instytucji kulturalnych. Należał m.in. do Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Graficznych, Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości, Rady Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, a także w Komisji Muzealnej powołanej przez warszawski Magistrat w 1915 roku.
W 1914 roku zgromadzona przez Witke-Jeżewskiego kolekcja została zaprezentowana szerszej publiczności na wystawie zorganizowanej przez Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Przeszłości, w jego siedzibie. Ekspozycję podzielono na kilka działów:
– Miedzioryty i staloryty
– Litografie
– Drzeworyty
– Polonica
Więcej na temat wystawy zob. m.in.
W domu Baryczków. Wystawa starych rycin polskich ze zbiorów Dominika Witke-Jeżewskiego, Świat, 1914, nr 19 s. 6-7
Katalog wystawy starych rycin polskich ze zbiorów Dominika Witke-Jeżewskiego, Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Przeszłości, 1914, zasób: Mazowiecka Biblioteka Cyfrowa
Na ilustracji rycina: Zaręczyny Władysława IV, zaprezentowana na wystawie w 1914 roku, Świat, 1914, nr 19 s. 7
[ato]
