Muzeum miechowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego

opis skrócony

Muzeum miechowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego utworzono w 1910 r. w ramach działalności założonego w 1908 r. Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w Miechowie. Muzeum gromadziło przede wszystkim okazy przyrodnicze i archeologiczne, pamiątki historyczne. W czasie II wojny światowej część okazów zaginęła, pozostałe stały się podstawą kolekcji muzeum regionalnego, ob. Muzeum Ziemi Miechowskiej.


Kalendarium:

1908-05-14: - powstanie Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w Miechowie

1910: - otwarcie Muzeum Oddziału PTK w Miechowie

1914: - zawieszenie działalność Oddziału, muzeum nadal czynne

1919: - zawieszenie działalności muzeum

1923: - władze powiatowe i samorządowe wznawiają działalność Muzeum

1939-09-06: - wkroczenie Niemców do Miechowa; zarekwirowanie pomieszczeń muzealnych


zmiany w nazwach:

misja:

Gromadzenie zbiorów lokalnych drogą darów, porządkowanie i ekspozycja.

zakres terytorialny:
Miechów i okolice

opis instytucji:

W 1908 r. utworzony został Oddział Miechowski Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTK). Dzięki zebranym funduszom oraz własnym środkom Zarząd Oddziału odrestaurował 3 pomieszczenia w dawnym renesansowym gmachu poklasztornym bożogrobców,  z przeznaczeniem na biura oraz przyszłe muzeum, którego otwarcie nastąpiło najprawdopodobniej w 1910 r. trzonem kolekcji były zbiory okazów archeologicznych pozyskiwanych z wykopalisk, minerały regionalne, okazy przyrodnicze i pamiątki historyczne. Pierwszym kustoszem zbioru został Tomasz Wiśnick. Zbiory systematycznie powiększano dzięki działaniom podejmowanym przez Stanisława Jana Nepomucena Czarnowskiego,  Leona Kozłowskiego, Adama Nawroczyńskiego i Walerego Borzęckiego. Do wzrostu kolekcji muzealnej przyczyniły się również prace Komisji Muzealnej, Odczytowej i Wycieczkowej.  
W latach 1914-18 działalność Oddziału formalnie ustała, kontynuowano natomiast działalność muzeum pomimo mniejszej frekwencji oraz zaginięcia części zbiorów. Zabezpieczeniem kolekcji oraz jej powiększeniem zajął się ówczesny kustosz Czarnowski. Działalność placówki ustała wraz z jego wyjazdem z Miechowa (1918). W 1923 r. władze powiatowe i samorządowe podjęły decyzję o wznowieniu działalności Muzeum, kustoszem został inspektor samorządowy Julian Piwowarski. W latach 30. XX w. działalność muzeum uległa zahamowaniu. W 1939 r., po wkroczeniu Niemców do miasta pomieszczenia muzeum zostały zarekwirowane, część zbiorów zaginęła, część zabezpieczono na strychu nad zakrystią bazyliki. Zachowane ekspinaty stały się podstawa kolekcji Muzeum Regionalnego, obecnie Muzeum Ziemi Miechowskiej.

 



typ:
Muzeum stowarzyszenia organizacja kulturalna


lokalizacja:

kraj: region: miejscowość: datowanie:
Królestwo Polskie Miechów od 1910 do 1939

uwagi:

1910: 3 pomieszczenia w dawnym renesansowym gmachu poklasztornym bożogrobców w Miechowie


Pracownicy:

Tomasz Wiśnicki
Okres pracy pracownika od 1910
Okres pracy pracownika do 1910

Stanisław Jan Nepomucen Czarnowski
Okres pracy pracownika od 1914
Okres pracy pracownika do 1918


Zbiory:

zbiory muzealne

1908: 1200 okazów: księgozbiór, mapy, ryciny, okazy przyrodnicze i archeologiczne: geologiczno-mineralnych, w tym ok. 200 skał, rud i skamieniałości, 140 zasuszonych roślin, prawie 200 kości zwierząt kopalnych, muszli, owadów i motyli, 25 okazów z dziedziny antropologii i etnografii: rysunków i rycin; 110 przykładów prób gleb, zbóż, prób tkackich, materiałów budowlanych, 30 przedmiotów artystycznych oraz dzieł sztuki, 300 numizmatów, medali i medalionów
1912: 693 okazy, przybyło 222 okazy
1913: 945 okazy,  przybyło 57 okazów
1916: 1000 okazów
1930: ok. 400 okazów geologicznych, 223 okazy zoologiczne i botaniczne, 70 eksponatów archeologicznych, 186 historycznych, 400 numizmatów, 640 druków

Darczyńcy: członek korespondent Stanisław Jan Nepomucen Czarnowski (800 minerałów, skamieniałości, muszli, wykopalisk, rycin, itp.), Tomasz Wiśnicki (przyroda i archeologia-skały, minerały, urny, przystawki, bransolety brązowe, pierścień srebrny czaszkę ludzką ze wsi Iwanowice), Henryk Zaporski (numizmaty), Kubicki (motyle dzienne i nocne), Naszydłowski (wąż wodny w spirytusie), Kowalski (kość mamuta i skamieniałości) i Franciszek Chłodnikiewicz (materiały surowe i wyroby kafli artystycznych ze swej fabryki  i wielu innych.
Ofiary na urządzenie zbiorów muzealnych m. in. dr Kozieradzki.

Print Friendly, PDF & Email