opis skrócony

zmiany w nazwach:
Музей 104- го пехотнoго Устюжскoго генерала князя Багратиона полкa

misja:

Budowanie i kultywowanie tradycji pułku i armii.

zakres terytorialny:
jednostka wojskowa i ewentualnie obszar jej funkcjonowania

opis instytucji:

Muzeum 104 Ustjużskiego pułku piechoty generała księcia Bagrationa powstało w 1910 r. Podstawę informacji o dziejach i zbiorach muzeum stanowi relacja z 1912 r. (Обозрение предметов, s. 46–49). Placówka założona zw 1910 r. z inicjatywy dowódcy pułku Nikołajka Semionowicza Trikowskogo. Na jej siedzibę wyznaczono oddzielny pokój w klubie oficerskim w koszarach pułku. Prowadzono rękopiśmienny inwentarz zbiorów, do którego przyjmowano obiekty w kolejności napływania (losy księgi inwentarzowej nie są znane). W 1912 r. nie istniał jesze statut muzeum, a jego opiekunem, zgodnie z przyjętymi zasadami wyznaczanym przez dowódcę pułku, był sztabs-kpt. S. P. Gagarin. Placówka nie posiadała wyodrębnionych środków na utrzymanie, a wszelkie koszta jej działalności pokrywano z kasy pułkowej. Według wszelkiego prawdopodobieństwa w trakcie I wojny światowej muzeum dzieliło losy pułku. Formalnie przestało istnieć w 1918 r. wraz z likwidacją muzeów pułkowych carskiej armii (Александрова Н.В., Российские военные музеи, s. 76–80; Спиридонова Т.П., Музеи войсковых частей, s. 230). Nie jest jasne dokąd trafiły gromadzone obiekty - mogły stać się depozytem w Artyleryjskim Historycznym Muzeum w Petersburgu lub trafić do innego muzeum, podobnie jak inne zbiory muzealne carskich muzeów wojskowych. Potwierdzone są również wypadki rozgrabiania pułkowych starożytności, nawet przez żołnierzy jednostek (Бaженов C. B., Пepeнeceниe коллекции войсковых музеев, s. 198). 

typ:
Muzeum państwowe wojsko
rodzaje pamięci:
narodowa rosyjska
obszary pamięci:
obszar historyczny pamiątki/relikwie

lokalizacja:

uwagi:

Muzeum zlokalizowane w klubi oficerskim w koszarach pułku pod Augustowem w tzw. Bagrationowskim sztabie (obecnie Augustów, Al. kardynała S. Wyszyńskiego).

Zbiory:

zbiory muzealne

Opis z 1912 r. umieszcza zgromadzone obiekty pod 55 numerami katalogowymi. W rzeczywistości było ich zdecydowanie więcej (zapewne kilkaset), na co wskazują wykorzystane w tekście formułki: „itd.” oraz umiejscawianie wielu przedmiotów pod jednym numerem, jak np. pod 498: dziesięć autografów szefów, dowódców i oficerów 6 jegierskiego pułku czy pod nr 501: zbiór telegramów, pism… [itd.]. Opis sporządzono według zasady podziału na XII kategorii: I oddz.: okucia sztandarów georgiewskich 2, 3 i 4 batalionów; II oddz.: brak obiektów; III oddz.: krzyże, medale i żetony, umieszczone pod 13 nr. kat., w tym krzyż srebrny dla upamiętnienia wojny 1831 r., medal dla upamietnienia wojny 1853–1856;  medal za podbój Czeczenii i Dagestanu w l. 1857–1859; medal za uśmierzenie polskiego powstania 1863–1864; medale pamiątkowe, monety srebrne i miedziane (najstarsza z 1749 r.); IV oddz.: szpontony czasów Piotra I i Anny Iwanowny, broń biała i strzelecka, manekiny przedstawiające umundurowanie z czasów Aleksandra II i Aleksandra III oraz z przedstawieniem mundurów 6 pułku jegierskiego; V oddz.: kule armatnie, w tym znaleziona pod Borodino w miejscu, gdzie poniósł 26 VIII 1812 r. śmierć ks. Bagration, kompas japoński znaleziony podczas kampanii 1904 r.; VI oddz.: (jeden obiekt) – młotek dla przybicia nowego sztandaru w 1877 r.; VII oddz.: pod 14 nr. kat. portrety i widoki wykonane w różnych technikach, w tym portrety (zapewne olejne) Katarzyny II i Mikołaja II, portety „Wiecznego szefa" pułku ks. Bagrationa, portety dowódców Wojskowego Okręgu Wileńskiego, dowódców pułku, wśród nich pierwszego – Werner–Lewisona (1863–1868), biust Piotra I, farfurowe reliefy z przedstawieniam Mikołaja II i jego żony, portrety oficerów (zapewne fotograficzne), sceny z pułkowego życia i widoki miejsc, gdzie jednostka przebywała, w tym Grodna z 1593 r. (technika nieokreślona), przedstawienia umundurowania pułku; VIII oddz.: prace oficerów o historii pułku, kroniki innych jednostek wojskowych, mapy kampanii 1799 r.; IX oddz.: materiały archiwalne do dziejów pułku, w tym rękopismienne materiały zebrane przez płk Polikarpowa z l. 1787 – 1800, dziesięć autografów szefów pułku,  kopia aktu erekcyjnego pomnika ks. Bagrationa postawionego w 1897 r. przed koszarami pułku, telegramy, pisma, dokumenty, w tym przepustka dla szlachcica do nadwornych warsztatów z 1804 r.; X oddz.: ikona z 1803 r. św. Włodzimierz i św. Charłampa w srebrnej koszulce, związana z osobą ks. Włodzimierza Iwanowicza Szczerbatowa; XI oddz.: brak obiektów. 

dary

Komendant 104 pułku armii francuskiej – depesza z okazji jubileuszu stulecia pułku usjużskiego