Zbiory Towarzystwa Muzycznego
opis skrócony
Kalendarium:
1870: - zatwierdzenie Ustawy Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego
1871: - założenie Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego (WTM)
1884: - powołanie Sekcji Naukowej WTM
1887: - rozpoczęcie zbiórki na budowę własnej siedziby Towarzystwa
1891: - powołanie Sekcji Moniuszki WTM
1899: - powołanie Sekcji Chopinowskiej WTM
1902: - otwarcie Szkoły Muzycznej WTM
1909: - przekazanie WTM legatu Mieczysława Karłowicza
1939: - zbombardowanie i pożar Filharmonii Warszawskiej
zmiany w nazwach:
misja:
Sekcja Moniuszkowska: „Zbieranie wiadomości biograficznych o mistrzu; przechowywanie tradycji wykonywania dzieł jego; produkowanie wzorowe cenniejszych utworów; poszukiwanie zatraconych rękopisów; podejmowanie wydawnictw; utworzenie kompletnej biblioteki moniuszkowskiej – i w ogóle czynienia wszystkiego, co przyczynić się może do przechowywania i uświetnienia imienia mistrza” (Spóz 1970: 30).
Sekcja Chopinowska: „W szeregu zadań, do których spełnienia sekcya im. Fryderyka Szopena z warszawskiem towarzystwem muzycznem usilnie dążyć zamierza, jest utworzenie w Warszawie muzeum Szopena. Zadanie to może być spełnione tylko przy pomocy osób, posiadających pamiętki po Szopenie, przeto sekcya odwołuje się do nich i zanosi gorącą prośbę, ażeby zechciały ze swych zbiorów uczynić ofiarę na rzecz publiczną” (Muzeum Szopena 1899: 439)
zakres terytorialny:
Polska, terytoria działalności polskich muzyków i kompozytorów
opis instytucji:
Warszawskie Towarzystwo Muzyczne zostało założone w 1871 r. Ustawa Towarzystwa została zatwierdzona 30 XI 1870 r. przez Ministra Spraw Wewnętrznych Królestwa Polskiego. Celem Towarzystwa było „wzajemne kształcenie się, zachęta i wspólna zabawa muzyczna”. Zgodnie art. 5 Ustawy WTM w miarę możliwości przewidywano założenie biblioteki dzieł muzycznych. Działalność Towarzystwa skupiała się na organizacji koncertów, popularyzacji muzyki oraz gromadzeniu dzieł muzycznych. W 1883 roku wydzielono w Towarzystwie Sekcję Naukową, która skupiała się na działalności pedagogicznej. W 1887 r. zdecydowano się gromadzić fundusz na budowę własnego gmachu.
Przełom w działalności Towarzystwa nastąpił w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku, wraz z założeniem Sekcji Moniuszkowskiej (1891) i Chopinowskiej (1899). Ich celem było gromadzenie autografów, listów, portretów i pamiątek po obydwu kompozytorach. Rozwinięto także działalność biblioteki. Sekcją Moniuszkowską kierował początkowo jej inicjator Jan Karłowicz (1836-1903), a następnie Władysław Zahorowski (1832-1916). Sekcji Chopinowskiej od początku działalności przyświecała idea budowy Muzeum Chopina, na wzór Mozarteum w Salzburgu, Muzeum Goethego w Weimarze i Frankfurcie n. Menem, czy Szekspira w Stradford. Dary należało składać na ręce skarbnika WTM, Izydora Kowalskiego. W 1899 roku, za pośrednictwem czasopism, Sekcja (w osobach Henryk Dobrzycki i Leopold Méyet) skierowała do szerszego grona odbiorców odezwę z prośbą o przekazywanie darów. W 1899 roku informowano, że gotowość przekazania darów wyraziły 4 osoby. Odezwy ponawiano w kolejnych latach (1901, 1902, 1903, 1908), niemal w tym samym brzmieniu. Powtarzana wielokrotnie idea stworzenia Muzeum Chopinowskiego nie została w żadnym z tekstów dokładniej sprecyzowana. Obejmować miała chopiniana i bazować na kolekcji WTM. Na drodze do urzeczywistnienia tych koncepcji stały przede wszystkim trudności i relatywnie niskie zainteresowanie społeczne. Zbiory muzealne nie były dostępne w formie wystaw stałych, jednak niektóre okazy udostępniane były na wystawy.
W związku z otwarciem Filharmonii Warszawskiej (1901) Warszawskie Towarzystwo Muzyczne zmieniło profil swojej działalności na pedagogiczny i propagowanie polskiej twórczości muzycznej. W 1902 r. pod egidą Towarzystwa otwarta została Szkoła Muzyczna. W 1908 roku zbiory muzealne Sekcji chopinowskiej WTM zasiliła kolekcja pamiątek chopinowskich Zygmunta Słupskiego (1851-1928). W 1909 r. Towarzystwo otrzymało legat Mieczysława Karłowicza, obejmujący cały majątek oraz spuściznę kompozytorską. W tym samym roku Towarzystwo i prowadzona przez nie szkoła zostały przeniesione do pomieszczeń w Filharmonii Narodowej przy ul. Jasnej 5. Działalność sekcji WTM zahamował wybuch I wojny światowej i wyjazd części członków z Warszawy.
Działalność Towarzystwa w dwudziestoleciu międzywojennym początkowo była niewielka, a najważniejszym polem aktywności stały się konkursy chopinowskie (1926). Aktywność Sekcji im. Moniuszki została wznowiona w 1925 r., ograniczając się do powielania wcześniejszych wydawnictw i organizacji kilku koncertów moniuszkowskich, a także gromadzenia pamiątek po kompozytorze. Na jej czele stał Marian Mrozowski. Sekcja Chopinowska wznowiła swoją działalność w 1934 r. pod przewodnictwem Stanisława Niewiadomskiego. Jej aktywność ograniczała się do opieki nad istniejącymi zbiorami. Większość dostępnych na rynku chopinianów wykupywana była przez Towarzystwo Przyjaciół Domu Chopina w Żelazowej Woli (1926), a działalność wydawniczą przejął Instytut Chopinowski w Warszawie (1934). W 1934 r. stworzono Sekcję im. Mieczysława Karłowicza, pod którego opiekę weszły pamiątki i spuścizna kompozytorska znajdująca się w zbiorach WTM. W 1939 roku budynek Filharmonii Warszawskiej został zbombardowany i częściowo zniszczony w wyniku pożaru. Zbiory muzealne i biblioteczne Towarzystwa, przechowywane w skrzydle od strony ul. Moniuszki ocalały. Od 1940 r., pomimo opieczętowania zbiorów przez hitlerowców, kustosz zbiorów Adam Chromiński wraz z absolwentem Wyższej Szkoły Muzycznej Czesławem Szenkiem wynieśli z Filharmonii część najcenniejszych zbiorów, m.in. korespondencję i autografy Chopina i Moniuszki. Pozostałe obiekty zostały przewiezione przez okupanta do Biblioteki Krasińskich przy ul. Okólnik, a następnie częściowo wywiezione. Pozostałe obiekty spłonęły w 1944 roku, w czasie Powstania Warszawskiego. Towarzystwo wznowiło swoją działalność po 1945 r.
typ:
zbiory muzealne przy instytucjach
instytucje naukowe, kulturalne, społeczne
lokalizacja:
| kraj: | region: | miejscowość: | datowanie: |
| Królestwo Polskie | Mazowsze | Warszawa | od 1879 do 1882 |
uwagi:
1879-1882: Resursa Obywatelska przy ul. Krakowskie Przedmieście 64
1882: lokal prywatny: Krakowskie Przedmieście 67
Pracownicy:
Władysław Zahorowski
Okres pracy pracownika od 1891
Okres pracy pracownika do 1916
Henryk Dobrzycki
Okres pracy pracownika od 1899
Okres pracy pracownika do 1914
Leopold Méyet
Okres pracy pracownika od 1899
Okres pracy pracownika do 1912
Zbiory:
zbiory muzealne
1902: Portrety olejne: Karol Kurpiński aut. A. Molinari; Zofia Kurpińska; Jan Stefani sen.; Jan Stefani jun.; Fotografie: kompozytowa duży format I.J. Paderewski; Z. Noskowski; Wł. Żeleński; K. Kurpiński; grupa kompozytorów z 1860 r. (Moniuszko, Münchheimer, Quattrini, Brzowski, Kątski, etc.); Paulina Rivoli; Litografie: Józef Stefani; Jan Szczurowski; Karol Kurpiński; Karol Lipiński; Aurora Valesi hr. Starzeńska; Maciej Kamieński; Tomasz Nidecki; J. Dobrski; Rzeźba i medale: F. Dobrzyński; medalion K. Klossa z 1867; medale srebrne pamiątkowe Józefa Stefaniego 1864, Józefa Elsnera 1852, Autografy i partytury: M. Kamieński „Tradycya załatwiona”, „Słowik”; Józef Stefani „Hans Jurgi”, „Okropność”, „Trwoga wieczorna”, „Wiesław i Wanda”; Karol Kurpiński, fragm. z „Małżeństwo tajemne”; F. Dobrzyński studium muz., „Marsz żałobny”, kantaty „W tych przedsionkach”, „Bóg litośny”; Józef Elsner szkic kompozyt.; Jul. Borzysławski „Trzy grzechy”; listy J. Elsner, ks. Józef Poniatowski, ks. Ant. Radziwiłł, F. Mirecki, Edward Sobolewski;
Dawne wydawnictwa: „Tygodnik muzyczny i dramatyczny”; „Pamiętni muzyczny warszawski”; balet „Mars i Flora” ukł. Lud. Tiery, muz. Karol Kurpiński; wydawnictwo pieśni polskich i dzieł muzycznych Elsnera z 1840;
Zbiory sekcji Moniuszki: rękopisy muzyczne Moniuszki [kantaty: Śpiewnik domowy, Litania Ostrobramska, Widma (Dziady), Sonety krymskie, Nijoła (Wundyny), Lilla Weneda; opery: Paria, Ideał, Trea, Verbum mobile, Straszny dwór, Loterya, Hrabina, Halka; balety: Figle szatana]; Listy [6 tomów listów w oprawie, koncept z kalendarza muzycznego]; Portrety rodzinne: Stanisław Moniuszko (1734-1807), Dominik Moniuszko (1788-1848), Czesław Moniuszko (1790-1870), Elżbieta Moniuszkowa z Madżarskich, Kazimierz Moniuszko (1790-1836), Klotylda Woyniłłowiczówna (17…-1852), Stanisław Moniuszko (1819-1872), Aleksandra Moniuszkowa (1820-1891), Marynia Moniuszkówna, Elżbietka Moniuszkówna, grupa Czesław Moniuszko z synami i synową, Synowie i córki Stanisława Moniuszki, portrety Stanisława Moniuszki (17 szt.), medalion Stanisława Moniuszki aut. W. Święcki, posąg Moniuszki w marmurze aut. B. Syrewicz, popiersie gipsowe Moniuszki aut. Łoziński; portrety rozmaite (śpiewaków): Achilles Bonoldi, Jan Quatrini, Paulina Rivoli, Julian Dobrski, Piotr Selinger; portrety w grupach i odbitki: Komitet koncertów na rzecz Instytutu Muzycznego; fot. z albumu Moniuszki: Panczykowski, Mezenezeffy, A. Freyer, Dobrski, Rivoli, Selinger, Ejuert, Turczynowicz, Artôt, Kamiński, Rungenbagen, Töplitz, Kościelski, Chęciński; grupa Julian Dobrski, posąg Moniuszki, Wilhelm Troszel, Paulina Rivioli, Włodzimierz Wolski, Bronisława Dowiakowska, afisz Halki; grupa artystów operowych: Waleria Rostkowska, Nowakowski, Piotr Selinger w Wilnie; Hilary Dyliński, Wiktor Grąbczewski, Troszel, Rivioli, Tomaszkiewiczowa w Warszawie; Pogrzeb Moniuszki na Powązkach rys. Andriolli; Widok dworu w Ubielu; Grób Moniuszki na Powązkach; Pomnik Moniuszki aut. C. Godebski w Warszawie; Posąg Moniuszki aut. H. Marczewski foyer Teatru Wielkiego w Warszawie; Kopia fot szlachectwa Czesława Moniuszki; Varia: mowa pogrzebowa Jana Chęcińskiego (oryg.), Klucz do trumny Moniuszki, List Ap. Kątskiego do wdowy Moniuszkowej z 1872; Pamiątki osobiste po Moniuszce:
rysunki aut. Czesława Moniuszko: Przejście Berezyny pod Studzienką, Portret króla Murata, Portret marszałka Devoust’a; świadectwo szkolne Stanisława Moniuszki; nominacja na kapitana Czesława Moniuszki; dowód szlachectwa Moniuszków herbu Krzywda; dyplom uniwersytecki Kazimierza Moniuszki; pierwsze libretto opery Halka; nominacja Moniuszki na dyr. Opery Warszawskiej 1858; Dyplom honorowego członka Tow. Muzycznego Galicyjskiego dla Moniuszki 1869; powinszowanie Instytutu Muzycznego z 1864; batuty dyrektorskie [wileńska i warszawska]; przyrząd do pisania z kałamarzem; skrzynka do cygar; puzderka z precjozami i biżuterią ślubną; dwa lichtarze dar uczennic Instytutu Muzycznego; lichtarze; pugilares; portmonetka; tabliczka do notatek; notatnik kieszonkowy; teki na nuty; biurko; fortepian;
1908: Sekcja Chopinowska: kolekcja chopinowska Zygmunta Słupskiego
po 1912: Sekcja Chopinowska: kolekcja Leopolda Méyeta
do 1914: Sekcja Moniuszkowska: zbiór rękopisów nutowych, korespondencji i wydawnictw moniuszkowskich, ok. 2000 pozycji
po 1926: pamiątki po kompozytorach, portrety, biusty, medaliony, fotografie, pamiątki po muzykach polskich, fortepian Moniuszki, portrety członków rodziny Moniuszki, kolekcja chopinowska Méyeta, pamiątki po Karłowiczu, Noskowskim, innych polskich kompozytorach
lokalizacja:
| kraj: | region: | miejscowość: | datowanie: |
| Królestwo Polskie | Mazowsze | Warszawa | od 1883 do 1909 |
uwagi:
1883: Teatr Wielki, Sale redutowe
Pracownicy:
Władysław Zahorowski
Okres pracy pracownika od 1891
Okres pracy pracownika do 1916
Henryk Dobrzycki
Okres pracy pracownika od 1899
Okres pracy pracownika do 1914
Leopold Méyet
Okres pracy pracownika od 1899
Okres pracy pracownika do 1912
Zbiory:
zbiory muzealne
1902: Portrety olejne: Karol Kurpiński aut. A. Molinari; Zofia Kurpińska; Jan Stefani sen.; Jan Stefani jun.; Fotografie: kompozytowa duży format I.J. Paderewski; Z. Noskowski; Wł. Żeleński; K. Kurpiński; grupa kompozytorów z 1860 r. (Moniuszko, Münchheimer, Quattrini, Brzowski, Kątski, etc.); Paulina Rivoli; Litografie: Józef Stefani; Jan Szczurowski; Karol Kurpiński; Karol Lipiński; Aurora Valesi hr. Starzeńska; Maciej Kamieński; Tomasz Nidecki; J. Dobrski; Rzeźba i medale: F. Dobrzyński; medalion K. Klossa z 1867; medale srebrne pamiątkowe Józefa Stefaniego 1864, Józefa Elsnera 1852, Autografy i partytury: M. Kamieński „Tradycya załatwiona”, „Słowik”; Józef Stefani „Hans Jurgi”, „Okropność”, „Trwoga wieczorna”, „Wiesław i Wanda”; Karol Kurpiński, fragm. z „Małżeństwo tajemne”; F. Dobrzyński studium muz., „Marsz żałobny”, kantaty „W tych przedsionkach”, „Bóg litośny”; Józef Elsner szkic kompozyt.; Jul. Borzysławski „Trzy grzechy”; listy J. Elsner, ks. Józef Poniatowski, ks. Ant. Radziwiłł, F. Mirecki, Edward Sobolewski;
Dawne wydawnictwa: „Tygodnik muzyczny i dramatyczny”; „Pamiętni muzyczny warszawski”; balet „Mars i Flora” ukł. Lud. Tiery, muz. Karol Kurpiński; wydawnictwo pieśni polskich i dzieł muzycznych Elsnera z 1840;
Zbiory sekcji Moniuszki: rękopisy muzyczne Moniuszki [kantaty: Śpiewnik domowy, Litania Ostrobramska, Widma (Dziady), Sonety krymskie, Nijoła (Wundyny), Lilla Weneda; opery: Paria, Ideał, Trea, Verbum mobile, Straszny dwór, Loterya, Hrabina, Halka; balety: Figle szatana]; Listy [6 tomów listów w oprawie, koncept z kalendarza muzycznego]; Portrety rodzinne: Stanisław Moniuszko (1734-1807), Dominik Moniuszko (1788-1848), Czesław Moniuszko (1790-1870), Elżbieta Moniuszkowa z Madżarskich, Kazimierz Moniuszko (1790-1836), Klotylda Woyniłłowiczówna (17…-1852), Stanisław Moniuszko (1819-1872), Aleksandra Moniuszkowa (1820-1891), Marynia Moniuszkówna, Elżbietka Moniuszkówna, grupa Czesław Moniuszko z synami i synową, Synowie i córki Stanisława Moniuszki, portrety Stanisława Moniuszki (17 szt.), medalion Stanisława Moniuszki aut. W. Święcki, posąg Moniuszki w marmurze aut. B. Syrewicz, popiersie gipsowe Moniuszki aut. Łoziński; portrety rozmaite (śpiewaków): Achilles Bonoldi, Jan Quatrini, Paulina Rivoli, Julian Dobrski, Piotr Selinger; portrety w grupach i odbitki: Komitet koncertów na rzecz Instytutu Muzycznego; fot. z albumu Moniuszki: Panczykowski, Mezenezeffy, A. Freyer, Dobrski, Rivoli, Selinger, Ejuert, Turczynowicz, Artôt, Kamiński, Rungenbagen, Töplitz, Kościelski, Chęciński; grupa Julian Dobrski, posąg Moniuszki, Wilhelm Troszel, Paulina Rivioli, Włodzimierz Wolski, Bronisława Dowiakowska, afisz Halki; grupa artystów operowych: Waleria Rostkowska, Nowakowski, Piotr Selinger w Wilnie; Hilary Dyliński, Wiktor Grąbczewski, Troszel, Rivioli, Tomaszkiewiczowa w Warszawie; Pogrzeb Moniuszki na Powązkach rys. Andriolli; Widok dworu w Ubielu; Grób Moniuszki na Powązkach; Pomnik Moniuszki aut. C. Godebski w Warszawie; Posąg Moniuszki aut. H. Marczewski foyer Teatru Wielkiego w Warszawie; Kopia fot szlachectwa Czesława Moniuszki; Varia: mowa pogrzebowa Jana Chęcińskiego (oryg.), Klucz do trumny Moniuszki, List Ap. Kątskiego do wdowy Moniuszkowej z 1872; Pamiątki osobiste po Moniuszce:
rysunki aut. Czesława Moniuszko: Przejście Berezyny pod Studzienką, Portret króla Murata, Portret marszałka Devoust’a; świadectwo szkolne Stanisława Moniuszki; nominacja na kapitana Czesława Moniuszki; dowód szlachectwa Moniuszków herbu Krzywda; dyplom uniwersytecki Kazimierza Moniuszki; pierwsze libretto opery Halka; nominacja Moniuszki na dyr. Opery Warszawskiej 1858; Dyplom honorowego członka Tow. Muzycznego Galicyjskiego dla Moniuszki 1869; powinszowanie Instytutu Muzycznego z 1864; batuty dyrektorskie [wileńska i warszawska]; przyrząd do pisania z kałamarzem; skrzynka do cygar; puzderka z precjozami i biżuterią ślubną; dwa lichtarze dar uczennic Instytutu Muzycznego; lichtarze; pugilares; portmonetka; tabliczka do notatek; notatnik kieszonkowy; teki na nuty; biurko; fortepian;
1908: Sekcja Chopinowska: kolekcja chopinowska Zygmunta Słupskiego
po 1912: Sekcja Chopinowska: kolekcja Leopolda Méyeta
do 1914: Sekcja Moniuszkowska: zbiór rękopisów nutowych, korespondencji i wydawnictw moniuszkowskich, ok. 2000 pozycji
po 1926: pamiątki po kompozytorach, portrety, biusty, medaliony, fotografie, pamiątki po muzykach polskich, fortepian Moniuszki, portrety członków rodziny Moniuszki, kolekcja chopinowska Méyeta, pamiątki po Karłowiczu, Noskowskim, innych polskich kompozytorach
lokalizacja:
| kraj: | region: | miejscowość: | datowanie: |
| Królestwo Polskie | Mazowsze | Warszawa | od 1909 do 1939 |
uwagi:
1909: Filharmonia Warszawska, ul. Jasna 5
Pracownicy:
Władysław Zahorowski
Okres pracy pracownika od 1891
Okres pracy pracownika do 1916
Henryk Dobrzycki
Okres pracy pracownika od 1899
Okres pracy pracownika do 1914
Leopold Méyet
Okres pracy pracownika od 1899
Okres pracy pracownika do 1912
Zbiory:
zbiory muzealne
1902: Portrety olejne: Karol Kurpiński aut. A. Molinari; Zofia Kurpińska; Jan Stefani sen.; Jan Stefani jun.; Fotografie: kompozytowa duży format I.J. Paderewski; Z. Noskowski; Wł. Żeleński; K. Kurpiński; grupa kompozytorów z 1860 r. (Moniuszko, Münchheimer, Quattrini, Brzowski, Kątski, etc.); Paulina Rivoli; Litografie: Józef Stefani; Jan Szczurowski; Karol Kurpiński; Karol Lipiński; Aurora Valesi hr. Starzeńska; Maciej Kamieński; Tomasz Nidecki; J. Dobrski; Rzeźba i medale: F. Dobrzyński; medalion K. Klossa z 1867; medale srebrne pamiątkowe Józefa Stefaniego 1864, Józefa Elsnera 1852, Autografy i partytury: M. Kamieński „Tradycya załatwiona”, „Słowik”; Józef Stefani „Hans Jurgi”, „Okropność”, „Trwoga wieczorna”, „Wiesław i Wanda”; Karol Kurpiński, fragm. z „Małżeństwo tajemne”; F. Dobrzyński studium muz., „Marsz żałobny”, kantaty „W tych przedsionkach”, „Bóg litośny”; Józef Elsner szkic kompozyt.; Jul. Borzysławski „Trzy grzechy”; listy J. Elsner, ks. Józef Poniatowski, ks. Ant. Radziwiłł, F. Mirecki, Edward Sobolewski;
Dawne wydawnictwa: „Tygodnik muzyczny i dramatyczny”; „Pamiętni muzyczny warszawski”; balet „Mars i Flora” ukł. Lud. Tiery, muz. Karol Kurpiński; wydawnictwo pieśni polskich i dzieł muzycznych Elsnera z 1840;
Zbiory sekcji Moniuszki: rękopisy muzyczne Moniuszki [kantaty: Śpiewnik domowy, Litania Ostrobramska, Widma (Dziady), Sonety krymskie, Nijoła (Wundyny), Lilla Weneda; opery: Paria, Ideał, Trea, Verbum mobile, Straszny dwór, Loterya, Hrabina, Halka; balety: Figle szatana]; Listy [6 tomów listów w oprawie, koncept z kalendarza muzycznego]; Portrety rodzinne: Stanisław Moniuszko (1734-1807), Dominik Moniuszko (1788-1848), Czesław Moniuszko (1790-1870), Elżbieta Moniuszkowa z Madżarskich, Kazimierz Moniuszko (1790-1836), Klotylda Woyniłłowiczówna (17…-1852), Stanisław Moniuszko (1819-1872), Aleksandra Moniuszkowa (1820-1891), Marynia Moniuszkówna, Elżbietka Moniuszkówna, grupa Czesław Moniuszko z synami i synową, Synowie i córki Stanisława Moniuszki, portrety Stanisława Moniuszki (17 szt.), medalion Stanisława Moniuszki aut. W. Święcki, posąg Moniuszki w marmurze aut. B. Syrewicz, popiersie gipsowe Moniuszki aut. Łoziński; portrety rozmaite (śpiewaków): Achilles Bonoldi, Jan Quatrini, Paulina Rivoli, Julian Dobrski, Piotr Selinger; portrety w grupach i odbitki: Komitet koncertów na rzecz Instytutu Muzycznego; fot. z albumu Moniuszki: Panczykowski, Mezenezeffy, A. Freyer, Dobrski, Rivoli, Selinger, Ejuert, Turczynowicz, Artôt, Kamiński, Rungenbagen, Töplitz, Kościelski, Chęciński; grupa Julian Dobrski, posąg Moniuszki, Wilhelm Troszel, Paulina Rivioli, Włodzimierz Wolski, Bronisława Dowiakowska, afisz Halki; grupa artystów operowych: Waleria Rostkowska, Nowakowski, Piotr Selinger w Wilnie; Hilary Dyliński, Wiktor Grąbczewski, Troszel, Rivioli, Tomaszkiewiczowa w Warszawie; Pogrzeb Moniuszki na Powązkach rys. Andriolli; Widok dworu w Ubielu; Grób Moniuszki na Powązkach; Pomnik Moniuszki aut. C. Godebski w Warszawie; Posąg Moniuszki aut. H. Marczewski foyer Teatru Wielkiego w Warszawie; Kopia fot szlachectwa Czesława Moniuszki; Varia: mowa pogrzebowa Jana Chęcińskiego (oryg.), Klucz do trumny Moniuszki, List Ap. Kątskiego do wdowy Moniuszkowej z 1872; Pamiątki osobiste po Moniuszce:
rysunki aut. Czesława Moniuszko: Przejście Berezyny pod Studzienką, Portret króla Murata, Portret marszałka Devoust’a; świadectwo szkolne Stanisława Moniuszki; nominacja na kapitana Czesława Moniuszki; dowód szlachectwa Moniuszków herbu Krzywda; dyplom uniwersytecki Kazimierza Moniuszki; pierwsze libretto opery Halka; nominacja Moniuszki na dyr. Opery Warszawskiej 1858; Dyplom honorowego członka Tow. Muzycznego Galicyjskiego dla Moniuszki 1869; powinszowanie Instytutu Muzycznego z 1864; batuty dyrektorskie [wileńska i warszawska]; przyrząd do pisania z kałamarzem; skrzynka do cygar; puzderka z precjozami i biżuterią ślubną; dwa lichtarze dar uczennic Instytutu Muzycznego; lichtarze; pugilares; portmonetka; tabliczka do notatek; notatnik kieszonkowy; teki na nuty; biurko; fortepian;
1908: Sekcja Chopinowska: kolekcja chopinowska Zygmunta Słupskiego
po 1912: Sekcja Chopinowska: kolekcja Leopolda Méyeta
do 1914: Sekcja Moniuszkowska: zbiór rękopisów nutowych, korespondencji i wydawnictw moniuszkowskich, ok. 2000 pozycji
po 1926: pamiątki po kompozytorach, portrety, biusty, medaliony, fotografie, pamiątki po muzykach polskich, fortepian Moniuszki, portrety członków rodziny Moniuszki, kolekcja chopinowska Méyeta, pamiątki po Karłowiczu, Noskowskim, innych polskich kompozytorach
