Muzeum 44 Kamczackiego pułku piechoty
opis skrócony
zmiany w nazwach:
Музей 44-го Kaмчaтcкoгo пехотнoго полкa
misja:
Z relacji N. Assieewa („Paзвeдчик” 1913, nr 1206, s. 771): „Dwa lata istnieje muzeum Kamczackiego pułku, a już jakie uzyskało ono znaczenie dla oficerów, dla niższych szarż, i – szczególnie – dla młodych żołnierzy. Oficer, gdy tylko przybywa do pułku, teraz stara siędowiedzieć o jego rodowodzie. W tym celu idzie on do pułkowego muzeum, otwiera krótką historię pułku, zerka na wszystko otaczające go w muzeum i od razu pojmuje, że ta rodzina, do której przybył słuzyć, ma wielką, sławną przeszłość […] Gdzie lepiej młodym oficerom, przybywającym ze szkół do pułku przyjąć pod sztandarem przysięgę na wierność służbie – w stołówce któregoś z batalionów – czy w pułkowym muzeum? Bezwarunkowo w pułkowym muzeum […]. Kustosz muzeum objaśnia im [młodym żołnierzom] i pokazuje, jakim carom służył pułk wiarą i prawdą „pod przysięgą” prawie sto lat. Młody żołnierz przekona się w muzeum, że przodkowie – kamczatcy byli nie jakimiś bisurmanami, lecz byli ludźmi głęboko wierzącymi w Boga […]. Po oglądaniu pułkowego muzeum z westchnieniem rozczulenia wyjdzie młody żołnierz z niego i postara się za przykładem przodków tę sławę Kamczackiego pułku strzec jak źrenicę w oku i podtrzymywać swoim osobistym posłuszeństwem, gorliwością i męstwem”.
zakres terytorialny:
jednostka wojskowa i ewentualnie obszar jej funkcjonowania
opis instytucji:
Muzeum 44 Kamczackiego pułku piechoty zostało założone w 1911 r. z inicjatywy dowódcy pułku, płk. Maj-Majewskiego. Oficerowie jednostki w odpowiedzi na decyzję dowódcy zebrali ok. 1500 rubli na cele placówki. W 1913 r. opisane w bardzo skromny sposób przez N. Assieewa (publikacja w czasopismie „Razwiedczik”). Miało ono siedzibę w klubie oficerskim pułku (kasynie), najpewniej w koszarach pułku w Łucku. Według wszelkiego prawdopodobieństwa w trakcie I wojny światowej muzeum dzieliło losy pułku. Formalnie przestało istnieć w 1918 r. wraz z likwidacją muzeów pułkowych carskiej armii (Александрова Н.В., Российские военные музеи, s. 76–80; Спиридонова Т.П., Музеи войсковых частей, s. 230). Nie jest jasne dokąd trafiły gromadzone obiekty - mogły stać się depozytem w Artyleryjskim Historycznym Muzeum w Petersburgu lub trafić do innego muzeum, podobnie jak inne zbiory muzealne carskich muzeów wojskowych. Potwierdzone są również wypadki rozgrabiania pułkowych starożytności, nawet przez żołnierzy jednostek (Бaженов C. B., Пepeнeceниe коллекции войсковых музеев, s. 198).
typ:
Muzeum
państwowe
wojsko
rodzaje pamięci:
narodowa
rosyjska
obszary pamięci:
obszar historyczny
pamiątki/relikwie
lokalizacja:
| kraj: | region: | miejscowość: | datowanie: |
| Cesarstwo Rosyjskie | Łuck | od 1911 do 1918 |
Zbiory:
zbiory muzealne
W skład zbiorów muzeum wchodziły: obrazy, w tym portret cara Mikołaja II oraz malarskie przedstawienia wysokich oficerów, portrety fotograficzne oficerów, oprawione w ramki i powieszone na ścianach pomieszczenia oraz stojące na znajdującym się w nim stole dokumenty (zapewne pułkowe), ksiązki, kronika pułkowa, co najmniej dwa rzeźbiarskie popiersia mężczyzn w mundurach, zwieńczona panoplium i orłem srebrna bratina (bratczina) z wmontowaną w podstawę „graficzną” sceną batalistyczną, zapewne związaną z działalnością pułku. W górnej partii obiektu napis: „Bѣчнaя пaмять пoгибшeмy гepoю. Bѣчнaя cлaвa poднoмy пoлкy” co można przetłumaczyć jako " Wieczna pamięć poległemu bohaterowi. Wieczna sława własnemu pułkowi".
dary
E.P. Djejukowskij – srebrna bratczina
