W 1917 roku w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych zorganizowano wystawę “Dziecko w sztuce”.
Na wystawę przyjmowano “artystyczne odtworzenie dziecka w wieku aż do 14 lat jakiejkolwiek epoki, stylu i techniki, portrety lub kompozycje, w których jako motyw główny góruje dziecko”, wykluczono natomiast przedstawienia treści religijnej i mitologicznej. Ograniczeniem niezamierzonym, a spowodowanym działaniami wojennymi, stała się dostępność dzieł, wśród których dominowały prace ze środowiska krakowskiego. Tym samym “całe zastępy ślicznych i pożądanych dzieci, wypłoszone z kraju grozą wojny lub zbyt dobrze ukryte, nie mogły ozdobić naszej wystawy […]”.
Jak stwierdzali dalej organizatorzy: “Prawdziwą radość sprawiło nam zdobycie sporej liczby dziatwy, szczególnie uprzywilejowanej: tej, co już w kolebce miała znakomitego, nadwornego malarza – kochającego ojca”. Na ekspozycji skupiły się razem m.in. dzieci Jana II Sobieskiego, owe “latorośle królewskie: Fanfanik, Minionik, Filonecik, Murmurek i Papusieńka”.
Na wystawie znalazły się dzieła wypożyczone przez artystów, ale większość z nich pochodziła od osób prywatnych, z majątków Tarnowskich i Potockich z Dzikowa i Krzeszowa, ze zbiorów muzeów lwowskich. Dział retrospektywny obejmował ponad 120 prac, w dziale sztuki współczesnej znalazło się ok. 200 dzieł. Wśród nich były m.in. ‘Dzieci artysty’ Juliana Fałata, ‘Bratankowie” Jacka Malczewskiego, ‘Dziewczynka plotąca warkocz’ Józefa Mehoffera, ‘Śpiący Marek’ Stanisława Wyspiańskiego.
Więcej na temat wystawy zob. m.in.
Katalog Wystawy “Dziecko w sztuce” w Towarzystwie Sztuk Pięknych w Krakowie : kwiecień 1917, stamtąd pochodzą cytaty
Na ilustracji: Józef Mehoffer, DZIEWCZYNKA PLOTĄCA WARKOCZ, PRZED 1904, źródło: http://www.agraart.pl/
[ato]
